โครงสร้างสายพานราวลิ้นที่ใช้กันทั่วไปในอุปกรณ์อัตโนมัติ
การส่งผ่านสายพานไทม์มิ่งคือการส่งผ่านแบบตาข่ายที่ประกอบด้วยเข็มขัดเวลาและสองหรือมากกว่านั้นรอกไทม์มิ่งและการเคลื่อนที่แบบซิงโครนัสของมันจะถูกส่งผ่านตาข่ายของฟันสายพานและฟัน
การส่งผ่านการเคลื่อนไหวและกำลังระหว่างรอกสองตัว
นี่คือการใช้กันอย่างแพร่หลายที่สุด
โดยทั่วไปจำเป็นต้องเพิ่มกลไกการตึงสายพาน กลไกการตึงที่ใช้กันทั่วไปคือ:
1. ใช้รูเอวเพื่อปรับตำแหน่งของล้อขับเคลื่อนหรือล้อขับเคลื่อน และเพิ่มระยะห่างจากศูนย์กลางเพื่อปรับความตึงของสายพานไทม์มิ่ง
2. เพิ่มกลไกปรับความตึงด้านนอกสายพานซิงโครนัสเพื่อบีบอัดสายพานและปรับความตึงของสายพาน
3. เพิ่มกลไกการตึงภายในสายพานซิงโครนัส ล้อปรับความตึงด้านในอาจเป็นลูกรอกหรือรอกแบบซิงโครนัส ควรใช้ลูกรอกแบบซิงโครนัสเพราะเมื่อมีลูกกลิ้งพื้นผิวฟันของสายพานซิงโครนัสและพื้นผิวเรียบของหน้าสัมผัสคนขี้เกียจจะมีการสั่นสะเทือนและเสียงรบกวน
การส่งสัญญาณแบบอนุกรมหลายลูกรอก
วิธีนี้ใช้ส่วนประกอบน้อยลง โครงสร้างกะทัดรัด และการออกแบบที่ง่ายดาย ด้วยโครงสร้างนี้ ระยะห่างระหว่างศูนย์กลางระหว่างรอกจะสัมพันธ์กับความยาวของสายพานราวลิ้น และค่าเผื่อระยะห่างจากศูนย์กลางควรเป็นค่าเผื่อเชิงบวก และรอกทั้งหมดเหมาะสำหรับรอกซี่เดี่ยว อย่างไรก็ตาม เป็นการยากที่จะจัดเตรียมและปรับความตึง และการบำรุงรักษาก็ยุ่งยาก และโหลดของสายพานซิงโครนัสแต่ละเส้นไม่สม่ำเสมอ
โครงสร้าง Ω แบบหลายล้อ
ในรูปแบบนี้สามารถใช้สายพานซิงโครนัสได้เพียงเส้นเดียวเท่านั้น ซึ่งสะดวกสำหรับการจัดเรียง การปรับความตึง และการดีบัก โดยมีสัญญาณรบกวนเบาและความเร็วในการส่งสูง แต่ข้อกำหนดในการประมวลผลและการติดตั้งจะสูงกว่า
กลไกการตึงของโครงสร้างนี้สามารถปรับล้อคนขี้เกียจด้วยกลไกการตึงแบบยืดหยุ่น หรือกลไกการปรับความตึงของรูเอว หรือกลไกการปรับการหมุนเยื้องศูนย์
เนื่องจากโครงสร้างนี้พับสายพานซิงโครนัสหลายครั้ง สายพานยางซิงโครนัสจึงเหมาะสมกว่า
