วิธีการปรับความตึงสายพานไทม์มิ่งที่ใช้กันทั่วไป
สายพานไทม์มิ่งโครงสร้างส่งกำลังมักออกแบบโดยใช้วิธีการปรับความตึงเพื่อให้แน่ใจว่าสายพานไทม์มิ่งรักษาความตึงที่เหมาะสมระหว่างการทำงาน จึงทำให้มั่นใจได้ว่าระบบส่งกำลังสายพานไทม์มิ่งทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ เสถียร และเชื่อถือได้ ในการออกแบบระบบส่งกำลังสายพานไทม์มิ่ง วิธีการปรับความตึงสายพานไทม์มิ่งทั่วไปมีดังต่อไปนี้
1. วิธีการสร้างแรงตึงแบบขนาน
แรงดึงทำได้โดยการดึงสายพานแบบซิงโครนัสสองเส้น ไม่มีโครงสร้างแรงดึงภายนอก และโครงสร้างแรงดึงยังมีขนาดกะทัดรัดมาก ลักษณะเฉพาะของวิธีนี้คือไม่จำเป็นต้องเพิ่มกลไกซ้ำซ้อน ซึ่งสามารถประหยัดต้นทุนการประกอบและลดอัตราความล้มเหลว ชิ้นส่วนที่เคลื่อนไหวทางกล ยิ่งน้อยก็ยิ่งเสถียรมากขึ้น
2.วิธีการปรับความตึงตรงกลาง
ส่วนภายในรอกปรับความตึงอาจเป็นล้อสายพานแบบเรียบไม่มีฟันหรือล้อสายพานแบบซิงโครนัสที่มีฟันก็ได้ พื้นผิวฟันของสายพานแบบซิงโครนัสสัมผัสกับพื้นผิวเรียบของล้อสายพาน เมื่อเปรียบเทียบแล้ว การใช้ล้อแบบซิงโครนัสจะได้ผลดีกว่า แต่ต้นทุนจะสูงกว่าด้วย นอกจากนี้ กลไกการตึงภายในจะทำให้สายพานแบบซิงโครนัสยื่นออกมา ส่งผลให้มีพื้นที่มากขึ้น ซึ่งไม่เหมาะกับฉากที่กะทัดรัด
3.วิธีการปรับความตึงภายนอก
เหมาะสำหรับสภาพความเร็วต่ำและการเร่งความเร็วต่ำ โดยอาศัยการผสมผสานระหว่างแรงเสียดทานแบบเลื่อนและแรงเสียดทานแบบกลิ้ง พื้นผิวของสายพานไทม์มิ่งอาจสึกหรอได้ ส่งผลให้พื้นผิวเรียบ สึกหรอ และเกิดปัญหาอื่นๆ
การใช้รอกปรับความตึงควรลดให้เหลือน้อยที่สุดในการออกแบบเชิงกล เนื่องจากรอกปรับความตึงในระบบขับเคลื่อนสายพานแบบซิงโครนัสจะมีผลกระทบต่ออายุการใช้งาน ขอแนะนำให้ติดตั้งรอกปรับความตึงสายพานไทม์มิ่งที่ด้านหลวมของระบบส่งกำลังแทนที่จะเป็นด้านแน่น เพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีขึ้น
โดยสรุป เมื่อเลือกวิธีการปรับความตึงของสายพานไทม์มิ่ง จำเป็นต้องพิจารณาปัจจัยต่างๆ เช่น ความต้องการที่แท้จริงของระบบส่งกำลัง สภาพแวดล้อมการทำงาน ต้นทุน และข้อกำหนดในการบำรุงรักษาอย่างครอบคลุม ในเวลาเดียวกัน จำเป็นต้องใส่ใจถึงผลกระทบของวิธีการปรับความตึงต่อประสิทธิภาพการส่งกำลังและอายุการใช้งานของสายพานไทม์มิ่ง เพื่อออกแบบวิธีการปรับความตึงอย่างเหมาะสม
